15 Pułk Ułanów Poznańskich został zrodzony w ogniu walk Powstania Wielkopolskiego. Swoją sławę bojową zyskał na froncie wschodnim pod dowództwem mjr. SG Władysława Andersa. Śpiewano wówczas o nim: "A kto wroga krwią zbroczony, to 15-ty pułk czerwony". Za waleczność podczas wojny polsko-bolszewickiej pułk został odznaczony Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari V klasy przez marsz. Józefa Piłsudskiego. W wojnie obronnej 1939 roku pułk przeszedł szlak bojowy wraz z Wielkopolską Brygadą Kawalerii biorąc udział w bitwie nad Bzurą. Dotarł do Warszawy, gdzie wraz z kapitulacją stolicy został rozwiązany. Zalążki pułku powstały na terenie ZSRR. Po ewakuacji Armii Polskiej do Iranu został odtworzony jako pułk rozpoznawczy. Wziął on udział w kampanii włoskiej, gdzie zasłynął m.in. w walkach w rejonie Monte Cassino.

Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari postanowiła ponownie odznaczyć 15 Pułk Ułanów Poznańskich orderem. Sztandar pułku został uhonorowany wstęgą o barwach państwowych z napisem: "Wyróżniony za niezwykłe męstwo w kampanii 1944-1945 we Włoszech".