Improwizacja poetycka w kulturze polskiej XIX wieku na tle europejskim Iwony Puchalskiej jest niezwykle rzetelną, erudycyjną i dobrze skomponowaną oraz pięknie napisaną rozprawą. Autorka prezentuje fenomen improwizacji literackiej w kulturze europejskiej XVIII i XIX wieku, zwłaszcza włoskiej, a następnie skupia się na największych poetach-improwizatorach polskich, to znaczy Adamie Mickiewiczu i Jadwidze Łuszczewskiej - Deotymie. Choć zestawienie tych nazwisk w jednej monografii może być zaskakujące, temat rozważań Autorki czyni je możliwym, a nawet koniecznym. Pracę zamyka rozdział poświęcony problematyce improwizacji w polskiej refleksji estetycznej w połowie XIX wieku.
Rozprawa Iwony Puchalskiej stanowi wartościową pozycję z zakresu nie tylko historii literatury, lecz także dziejów estetyki, bo choć jest przede wszystkim komparatystyczną pracą historycznoliteracką, rzuca światło na estetykę i krytykę polską XIX wieku.
To znakomita praca, pierwsze na gruncie polskim syntetyczne omówienie fenomenu improwizacji w kulturze europejskiej oraz mistrzowskie udowodnienie potrzeby jego znajomości przez prezentację Mickiewicza jako improwizatora oraz uczynienie Deotymy na nowo fascynującym zjawiskiem.
Z recenzji dr hab. Kwiryny Ziemby, prof. UC