Książka autorstwa amerykańskiego filozofa Michaela Hardta oraz filozofa i rewolucyjnego aktywisty politycznego, Antonia Negriego, może być uznana za jedną z najbardziej aktualnych propozycji ujęcia współczesnych procesów transformacji świata społecznego i gospodarczego. A także za równie aktualny projekt, zarówno filozoficzny, jak i polityczny, zmieniania tego świata.

Rzecz-pospolita to próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób możemy dzisiaj ponownie zapytywać o możliwości i horyzonty komunistycznej praktyki politycznej i teoretycznej. Stanowi ona nie tylko powrót do tradycji siedemnastowiecznych traktatów o rządzie, lecz jest także swego rodzaju manifestem politycznym, klarowną wykładnią i podsumowującym zwieńczeniem trylogii Hardta i Negriego zapoczątkowanej przez Imperium. Stojące w centrum Rzeczy-pospolitej pojęcie „dobra wspólnego” należy postrzegać nie tylko jako próbę rekonceptualizacji polityki oddolnych, samo-organizujących się ruchów społecznych – a więc wysiłek objęcia wspólną perspektywą teoretyczną najróżniejszych form protestu, oporu i demokratycznej partycypacji społecznej – ale także jako propozycję nowego paradygmatu filozoficznego myślenia.