Klasztorne ogrody od zawsze łączyły piękno i użyteczność. Z jednej strony rosły tu rośliny, które cieszyły oko, z drugiej strony były one podstawą dietetyki i lecznictwa, z tej prostej przyczyny, że nie istniały wówczas, żadne inne sposoby odzyskania zdrowia. Niewątpliwie średniowieczne ziołolecznictwo pozostaje w zgodzie z zasadami nowoczesnej medycyny i badaniami nad substancjami bioaktywnymi. Zakonnicy należeli do wykształconych warstw społecznych i stosowali się do reguł zdrowego odżywiania, które przez wieki nie zmieniły się zbytnio. Zjadano ogromne ilości warzyw i owoców, do perfekcji opracowano dietetyczną i lekkostrawną kuchnię, pieczono pyszne pikantne ciasta, nie pomijając wina, miodu pitnego czy piwa. Kuchnia klasztorna to jedzenie zdrowe i sprawiające przyjemność.