Prezentowana monografia stanowi studium politologiczne poświecone ewolucji polityki bezpieczeństwa europejskich państw neutralnych i bezaliansowych. Analizie zostały poddane zarówno ogólne założenia tej polityki, jak i strategie obronne Austrii, Irlandii, Finlandii, Szwajcarii oraz Szwecji. Ukazano istotę przemian od neutralności do bezaliansowości/postneutralności. Dokonano również uogólnień odnoszących się do roli i znaczenia tej grupy państw w kontekście funkcjonowania wojskowego obszaru UE. Szczególny nacisk został położony na zbadanie metod dostosowywania się poszczególnych państw neutralnych i bezaliansowych do nieustannie ewoluujących założeń Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony UE (WPBiO). Praca wspiera się na założeniu, że neutralność/postneutralność nie może być traktowana jedynie jako opcja polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, ale winna być traktowana także jako element tożsamości narodowej, wyraz określonych wartości i związanych z tym ról międzynarodowych.