Książka Ilony Woronow jest studium bardzo trudnego zagadnienia, jakim jest kwestia romantycznej idei korespondencji sztuk, kwestia nierozstrzygnięta do tej pory, a podejmowana w przeszłości wyrywkowo i powierzchownie.
W książce przedstawione zostały zarówno dziej, źródła, założenia i konteksty korespondencji sztuk, jak i sposoby realizowania tej idei tak w dziedzinach artystycznych, jak rozprawach teoretycznych romantyków. W szczególnie precyzyjny sposób została ona przestudiowana w odniesieniu do wypowiedzi czterech twórców epoki romantyzmu: Stendhala, Hoffmanna, Baudelaire’a i Norwida, przynosząc zaskakujące niekiedy (i często sprzeczne z potoczną wiedzą na ten temat) rozstrzygnięcia.
Romantyczna korespondencja sztuk stanowi i stanowić będzie źródło wielu idei i pomysłów, rozwijających temat korespondencji sztuk okresu romantyzmu, a także doskonały punkt wyjścia do dalszych badań, dotyczących zarówno romantyzmu jak czasów późniejszych, a także innych twórców i myślicieli, zajmujących się tym zagadnieniem. Będzie przydatna tak badaczom literatury, jak historykom sztuki a nawet muzykologom, i to zarówno badaczom zaawansowanym, jak i początkującym, a nawet studentom.