Postać o. Wacława Nowakowskiego (1829-1903), polskiego kapucyna, znanego również pod pseudonimem Edwarda z Sulgostowa, jest ściśle związana z burzliwymi dziejami rozdartej rozbiorami dziewiętnastowiecznej Polski. U podstaw jego działania leżała zawsze miłość, którą miał nie tylko do Polski, ale przede wszystkim do Boga, a w Bogu do drugiego człowieka. Można śmiało powiedzieć, że cała jego duchowość czerpała z doświadczenia chrześcijańskiej miłości i że była ona duchowością miłości.
Mamy do czynienia z pionierskim, ambitnym i bardzo dobrym dziełem. Należy zauważyć i podkreślić, że posiada ono jeszcze jeden bardzo ważny atrybut, tzn. odsłania mało znaną postać na gruncie historii duchowości w Polsce.