Kontynuacja zdarzeń zaprezentowanych w Mesjaszu Diuny.
Metalowe oczy gholi były nieprzeniknione, ale jego twarz wyrażała wściekłość. Kiedy żołnierze popędzili do drugiej klatki schodowej, wypełniając rozkazy, Gurney został na dachu sam z Duncanem.
Ghola łypnął na niego i powiedział cicho:
— Pozwoliłeś jej uciec.
Halleck udawał, że z trudem łapie oddech. Pokręcił głową.
— Bogowie podziemi, wzięła mnie z zaskoczenia — rzekł.
Ghola przyjrzał mu się chłodno, włączył tarczę osobistą i przyjął postawę bojową.
— Zawsze ci ufałem, Gurneyu Halleck, ale chyba nie zaufam ci już nigdy więcej. To była lady Jessika. Pozwoliłeś jej uciec, a ja wiem dlaczego. — Płaska twarz Duncana Idaho była ściągnięta. Uniósł swój krótki miecz. — Masz mi dużo do wyjaśnienia.
Straciwszy ukochaną Chani, matkę swoich dzieci, Paul niespodziewanie porzuca Imperium i odchodzi na pustynię. Władzę przejmuje jego nastoletnia siostra Alia, Zły Duch. Pierwsze miesiące jej panowania to wyjątkowo burzliwy okres – okrucieństwa regentki dorównują najgorszym wydarzeniom Dżihadu Muad’Diba, panoszy się wszechwładny kwizarat, a Imperium rozrywają konflikty wewnętrzne. Chociaż wrogowie Atrydów ciągle knują spiski, Alia stopniowo zraża do siebie matkę i najwierniejszych towarzyszy Paula, do rangi wroga publicznego numer jeden urasta zaś Bronso z Ixa, jego dawny przyjaciel.
Ten sequel Paula z Diuny to istotny dodatek do chronologii Diuny i będzie miał wzięcie u miłośników twórczości Herberta. - „Library Journal”