Świadomość, że jedzie się do Zakopanego wystarczy, aby wprawić człowieka w podniecenie.
Z jednej strony to miasto-legenda, kurort nieustannie modny od dziesięcioleci, stolica Tatr, a zimą całej Polski, miejscowość odznaczająca się niepowtarzalną atmosferą, z drugiej – miasto chorobliwych ambicji, wiecznych waśni, nienasyconego turystycznego biznesu i pazernych górali mających wielkie o sobie mniemanie, za to rozumu znacznie mniej...
Tak Zakopane jest postrzegane w świadomości statystycznego Polaka, a przede wszystkim mediów kreujących skrajne wizerunki. Gdy jednak odrzeć je z narosłych latami stereotypów, ze zdumieniem można odkryć inne Zakopane – miasto interesujących ludzi, tolerancyjnych mieszkańców, zaskakujących zdarzeń, miasto budujące swoje dzieje nie na ważnych wydarzeniach, a na epizodach, w których mają udział znakomitości minione i współczesne...