Debiut literacki południowoafrykańskiego noblisty


Lata siedemdziesiąte. Eugene Dawn, spokojny analityk wiodący nudne z pozoru życie, pisze na zlecenie rządu raport o wojnie w Wietnamie. Badając dokumenty i przeglądając makabryczne fotografie, dotyka ciemnych stron człowieczeństwa. Stopniowo budzą się w nim skrywane obsesje i lęki...
Połowa XVIII stulecia. Burski kolonizator na czele grupy hotentockich niewolników wyrusza z wyprawą badawczą w głąb pustynnego interioru Afryki Południowej. Z każdym pokonanym kilometrem oddala się coraz bardziej od uporządkowanego protestanckiego świata i zanurza w obcą krainę plemion oraz dzikiego, milczącego krajobrazu, któremu stawić czoło można tylko, rezygnując z własnej tożsamości.
W dwóch krótkich powieściach Coetzee ukazuje ludzi, którzy przekraczając nieprzekraczalne granice, zmieniają się i zatracają. Porażeni pejzażami, w których nie sposób odnaleźć żadnych drogowskazów, wkraczają w krainę szaleństwa, a potem próbują z niej powrócić.