Rzadko się zdarza, abym do napisania recenzji artykułu, podręcznika czy książki siadała z tak mieszanymi uczuciami i silnymi emocjami, jak w tym przypadku. To już pierwszy plus dla Autora, zgodnie z powiedzeniem:" najgorsza jest obojętność", a potencjalny Czytelnik z pewnością nie przejdzie obok tej pozycji obojętnie. Jestem przekonana, że część osób będzie rekomendować poradnik znajomym, mówiąc, że czyta się go "jak kryminał"... Ja sama przeczytałam książkę jednym tchem, momentami zafascynowana sposobem przybliżenia lekarzom rodzinnym problematyki depresji, momentami wściekle niezgadzająca się z niektórymi poglądami. Książka - w zamierzeniu poradnik dla lekarzy, którzy, jak pisze Autor w Przedmowie:"mają potrzebę dowiedzenia się czegoś możliwie jak najbardziej praktycznego na temat depresji" - w wielu miejscach przypomina raczej esej, w którym dowcipnie i ze swadą przedstawiane są refleksje klinicysty na tematy różne, mniej lub bardziej ściśle z depresją związane. Zmusza to Czytelnika do zastanowienia się nad swoimi postawami i poglądami, co więcej: wzmaga jego zainteresowanie zagadnieniem - i to kolejny punkt dla Łukasza Święcickiego.
Autor porusza zagadnienia kluczowe dla rozpoznawania i rozumienia depresji w praktyce ogólnolekarskiej. Książka napisana jest ciekawie, czyta się ją bardzo dobrze i z dużym zainteresowaniem. Zawiera przykłady " z życia wzięte".
z recenzji dr hab. Dominiki Dudek