Podczas lektury wiekopomnych dzieł wielkich pisarzy czy poetów naturalnie rodzi się w sercu pytanie: Jak wyglądałby ten utwór, gdyby dany autor pisał w czasach nam współczesnych? Które z ponadczasowych motywów jego dzieła stanowiłyby kanoniczne elementy utworu, a które zależałyby od określonego kontekstu historycznego?
Dziady. Część III. Współcześnie jest rodzajem relektury jednego z najważniejszych polskich arcydzieł umieszczonej w epoce kulturowej początku XXI wieku. Dramat nie tylko ukazuje trudności związane z odnalezieniem się w nowej rzeczywistości osób wyznających tradycyjne wartości, ale równocześnie podejmuje konkretne problemy natury teologicznej.
Fabuła niniejszego utworu osadzona jest na kilku poziomach napięcia. Z jednej strony podkreślony jest dramat wyboru pomiędzy szczęściem osobistym a dobrem ogółu. W drugiej perspektywie ukazana jest dramatyczna konieczność opowiedzenia się, bądź nie, za współczesnymi, grzesznymi z chrześcijańskiego punktu widzenia, ideami kosztem rezygnacji ze słuchania głosu sumienia. Dalej. utwór pokazuje silne napięcie pomiędzy koniecznością podjęcia działania a milczeniem ze strony Boga oraz brakiem gotowości na udzielenie przez Niego wsparcia. Wreszcie dramat uwypukla wzajemne przenikanie się dwóch diametralnie różnych rzeczywistości: świata bytów cielesnych oraz świata istot duchowych.