Szkice zebrane w tej książce, opowiadające o polskiej prozie i poezji ostatnich dekad, łączy jedna myśl. Tyle fikcji we wspólnocie, ile wspólnoty w fikcji, a mówiąc mniej aforystycznie: literatura nie tylko opisuje zbiorową tożsamość, ale również ją przekształca. Z tym założeniem autor książki czyta powieści, reportaże, eseje i poematy, które podejmują problem jednostkowej i społecznej identyfikacji.