Jerome N. Frank (1889–1957) – prawnik, intelektualista, jeden z najważniejszych reprezentantów amerykańskiego realizmu prawnego. Sam siebie określał mianem „konstruktywnego sceptyka”. Kierując się owym sceptycyzmem, uważał, że w trakcie procesu sądowego nie jesteśmy w stanie uzyskać w pełni obiektywnej wiedzy o zdarzeniach,
które miały miejsce w przeszłości i że osiągnięcie idealnej sprawiedliwości leży poza granicami możliwości człowieka.
Książka zawiera tłumaczenie artykułu "Say It with Music", który Frank opublikował w roku 1947 na łamach „Harvard Law Review”. W tekście Frank porównuje prawo do muzyki: przepisy prawa są dla niego jak zapis nutowy, a rozprawa jak koncert, podczas którego sędzia, niczym dyrygent, dokonuje interpretacji tego, co wymyślił kompozytor. Tak jak
możliwe są różne interpretacje tego samego utworu muzycznego, tak samo możliwe są różne rozstrzygnięcia tej samej sprawy. W pewnym sensie rozważania Franka są wezwaniem sędziów do kreatywności. Kreatywności, której oczywiście nie wolno mylić z dowolnością, bo granice sędziowskiej swobody określa partytura zapisana przez legislatora.