Merytorycznie bogata, oryginalna w podjętej tematyce, wykorzystująca ogromny materiał, analizująca wiele odniesień do dawnych i współczesnych relacji między językiem a kulturą polskiej wsi, nienaganna metodologicznie – takie pozytywne określenia przychodzą mi na myśl, kiedy czytam i mam najkrócej scharakteryzować pracę dra Kazimierza Sikory poświęconą językowej grzeczności w gwarach. Autor bardzo dobrze wybrał tę dialektologiczną problematykę badawczą. Jest to ostatni już moment, kiedy można jeszcze uchwycić resztki żywego dawniej na wsi polskiej wiejskiego modelu grzeczności stojącego w wyraźnej opozycji do modelu ogólnego (można go nazwać miejskim lub pańskim). Praca ta wymagała nie tylko żmudnych, dzisiaj bardzo trudnych badań terenowych, ale i wielkiej odwagi, aby ją w ogóle podjąć.
z recenzji prof. dra hab. Kazimierza Ożoga