Barłaam i Jozafat byli czczeni jako chrześcijańscy święci. Są bohaterami opowieści hagiograficznej, bardzo popularnej w średniowieczu, inspirowanej rzekomym nawróceniem się Buddy.

Legenda Buddy była znana chrześcijanom wschodniego Iranu i Azji centralnej, gdzie stykali się z buddystami mazdeistami i manichejczykami.

Pierwsza redakcja tekstu pochodzi z VI wieku, napisano go w języku irańskim, potem przełożono na syryjski i arabski. Później były liczne przekłady na język łaciński i języki narodowe. Najstarszy rękopis tych przekładów pochodzi z roku 1021 i znajduje się w Kijowie, inny jest na górze Atos, a jeszcze inny, z roku 1064 - w Oxfordzie.

Opowieść, która dotarła na zachód w XI wieku jest przypisywana świętemu Janowi z Damaszku, była bardzo znana, uważana za historyczną, a imiona Barłaama i Jozafata zostały włączone do rzymskiego Martyrologium.