Człowieka należy ujmować całościowo, tj. nie tylko pod względem jego wymiernie mierzalnego stanu (w sensie medycznym), ale także w zakresie, który pomiarowi matematycznemu nie podlega (dusza, wiara).

O ile lekarz opiera się w diagnostyce i terapii wyłącznie na parametrach medycznych, to ogranicza swoją pełną skuteczność pomagania cierpiącemu, ponieważ zapomina o aspekcie psychologicznym. Kościół proponuje holistyczne podejście do walki z chorobą.
Jeśli medycyna współczesna ma nadal być humanitarna, to lekarze zgodnie z zasadą primum non nocere powinni pamiętać o tym, że to, co niewidzialne jest również bardzo istotne (dla wierzących to dusza, dla niewierzących psyche).