Jest to praca, która mieści się w nurcie pedagogiki krytycznej, a jej wartość ujawnia się głównie w tym, że Autorka rekonstruuje zmiany, jakie dokonywały się w koncepcji człowieka określanej mianem homo liberalis, aby pokazać ich związek ze zmianami w projektach edukacyjnych realizowanych w społecznej praktyce edukacyjnej ostatnich dziesięcioleci.
Po roku 1989 nurt liberalnego myślenia zdominował także polskie życie społeczne i praktykę edukacyjną. Opis, wyjaśnienie i interpretacja tego procesu zmiany i jego skutków mają więc szczególne znaczenie dla współczesnego człowieka, który przez całe swoje życie indywidualne, rodzinne i zawodowe jest uwikłany w procesy edukacyjne oraz ich zmienność. Z tego powodu odbiorcami tej książki mogą być, a może nawet powinni być wszyscy, którzy współcześnie są „uwikłani” w procesy edukacyjne. Obowiązek jej przeczytania dotyczy jednak głównie tych, którzy chcą podmiotowo uczestniczyć w procesach edukacyjnych dotyczących siebie i innych ludzi.