Punktem wyjścia do rozważań podjętych w pracy jest proces ewolucji Grupy Wyszehradzkiej (V4), którą przyjęło się uważać za najbardziej dynamiczną organizację w regionie Europy Środkowo-Wschodniej, zrzeszającą Czechy, Polskę, Słowację i Węgry. Państwa te tworzą razem użyteczne ramy ułatwiające zaangażowanie i koordynację polityki na szczeblu europejskim. Książka koncentruje się również na funkcjonowaniu polityki cyberbezpieczeństwa, która definiowana jest w tym przypadku jako wynik skumulowanych czynników takich jak: względy gospodarcze, technologiczne, ambicje polityczne oraz uwarunkowania geostrategiczne, które to determinują indywidualną politykę bezpieczeństwa każdego z państw wyszehradzkich. Można zatem zadać pytanie, czy państwa V4 potrafią dostosować się do nowych zagrożeń, będących z jednej strony efektem cybertechnologii, a z drugiej dynamicznych wydarzeń i procesów o znaczeniu międzynarodowym. Motywacją do podjętych w pracy rozważań jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Jak poszczególne rządy postrzegają cyberbezpieczeństwo i czy podejmowane przez nich działania mogą stanowić płaszczyznę porozumienia w zakresie cybertechnologii? Niniejsza publikacja stanowi także próbę oceny rozwoju polityki cyberbezpieczeństwa oraz jest okazją do postawienia hipotez na temat kierunku dalszego postępu w ramach polityki cyfrowej w regionie Europy Środkowej.