Prezentowany komentarz dotyczy jedynie dwóch artykułów Konstytucji. Przedmiotem ich regulacji jest jednak status organu o szczególnym znaczeniu dla realnego funkcjonowania demokratycznego państwa prawnego – mającego stać na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów – Krajowej Rady Sądownictwa. Konstytucyjna misja KRS powoduje, że w wielu miejscach trzeba odwoływać się do niektórych innych przepisów Konstytucji – przede wszystkim do art. 179, wskazującego podstawową kompetencję KRS w postaci przedstawiania, na zasadzie wyłączności, Prezydentowi Rzeczypospolitej wniosków o powołanie na urząd sędziego, oraz art. 173 i art. 178 ust. 1. Misja stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów oznacza, iż KRS jest po to, by, podobnie jak jej odpowiedniki w wielu państwach europejskich i pozaeuropejskich, stać w swoim zakresie działania na straży wolności i praw człowieka i obywatela. Wejście w życie ustawy z 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o KRS oraz niektórych innych ustaw – i praktyka jej stosowania – powodują, że komentarz dotyczy materii, która w ostatnim okresie musiała nabrać szerszego znaczenia politycznego. Jednocześnie wiąże się ona z rozważanymi w doktrynie prawnymi kwestiami sposobu powrotu do kształtu KRS, który byłby zgodny z normami Konstytucji RP oraz standardami międzynarodowymi i europejskimi, zapewniając realizację wyrażonej w Konstytucji misji tego organu.