Zasłużona seria młodopolska przypomina — jak się okazuje w najnowszym tomiku — nie tylko poetów zapomnianych, ale i odkrywa poetyckość u tych, którzy poetami nie byli. Stanisław Brzozowski bowiem — jeden z najświetniejszych umysłów Młodej Polski — nigdy nie ogłosił odrębnego tomu wierszy. A jednak wewnątrz wypowiedzi eseistycznych, krytycznych i powieściowych zdarzało się autorowi Legendy Młodej Polski posługiwać formą wierszowaną.
Zebranie tych poetyckich fragmentów wzbogaca i komplikuje portret samego autora, przypomina o szczególnej ekspansywności młodopolskiej poezji, o jej ambicjach artystycznych i poznawczych, pozwala przemyśleć bardzo istotną dla tamtej epoki kwestię wzajemnego przenikania się słowa poetyckiego, krytycznego i filozoficznego. Słowem: zachęca do pogłębionego spojrzenia na modernistyczną kulturę.