Podczas kilkumiesięcznej podróży Kurpińskiego w 1823 r., której celem było zwiedzenie „najznaczniejszych w Europie teatrów”, kompozytor zatrzymał się w Paryżu. Tam ukończył rozpoczęty w 1820 r. w Warszawie „Koncert B-dur” na klarnet i orkiestrę. W przeddzień wyjazdu Kurpińskiego z Paryża odbyło się prawykonanie utworu. Do naszych czasów zachowała się tylko jego I część utrzymana w formie allegra sonatowego z trzema tematami. Utwór został spopularyzowany przez Józefa Madeję, który go często wykonywał, opracował i opatrzył kadencją wirtuozowską.