Król Edyp Sofoklesa (V wiek p.n.e.), jeden z największych dramatów wszech czasów, przez Arystotelesa uznany za „najpiękniejszą tragedię”, mimo dwóch i pół tysiąca lat, jakie upłynęły od jego powstania, wciąż jest utworem żywym i fascynującym, stale powracającym na scenę.
Na polski przekładano go dotąd co najmniej dwanaście razy. Większość tłumaczeń powstała w wieku XIX i w pierwszej połowie XX i wyszła spod pióra filologów klasycznych, dbających przede wszystkim o wierność wobec greckiego oryginału, kosztem prostoty wyrazu i komunikatywności. Sofokles pisał jednak dla szerokiej rzeszy odbiorców i brzmiał dla swoich współczesnych jasno i naturalnie. Był rozumiany powszechnie i bez trudu.
Nowy przekład Antoniego Libery – pisarza, tłumacza i reżysera – jest próbą odtworzenia lub przywrócenia owej naturalności i prostoty. W zaproponowanej przez niego formie językowej i retorycznej tragedia Sofoklesa brzmi niemal jak dramat współczesny. Klarowne monologi, dynamiczne dialogi i ascetyczne chóry – wszystko to tworzy z owego arcydzieła nowoczesny metafizyczny thriller.