Minister Sprawiedliwości a prokuratura W poszukiwaniu optymalnego modelu relacji

Godny podkreślenia jest wysoki poziom merytoryczny poszczególnych artykułów, stanowiący pokłosie dobrego warsztatu badawczego Autorów. Sam zaś warsztat badawczy to efekt umiejętnego połączenia wiedzy wypływającej z gruntownego przygotowania teoretycznego ze znajomością praktyki rzemiosła prokuratorskiego. Podkreślenia wymaga również odwaga Autorów w doborze tematów, ich uczciwość i rzetelność w podejściu do przedmiotu badań, a nade wszystko świadomość znaczenia prokuratury w ramach wolnościowo-demokratycznego porządku ustrojowego. I właśnie z szacunku dla prokuratury wynikają gorzkie i pisane ku przestrodze słowa, które kreślą pełen pesymizmu wizerunek jej zmian na przestrzeni ostatnich kilku lat. Jednocześnie każdy z Autorów w mniejszym lub większym stopniu próbuje wlać nadzieję w czytelnicze serca, szkicując kierunki zmian w obrębie prokuratury, żeby określenie „reforma” nie wywoływało znów mimowolnych skojarzeń z fasadą, zza której wyłaniają się politycznie motywowane plany destrukcji prokuratury, lecz tym razem stało się uczciwą reformą w duchu zapewnienia prokuraturze wystarczającej niezależności w dziele realizacji jej głównych zadań.
Z recenzji prof. UŚ dra hab. Michała Bożka