Nezahuacóyotl, ostatni tlatoani Tetzcuco (1402-1472), książę poetów, filozof i wojownik, był człowiekiem wielkiej wiary i wiedzy. Nie tylko starał się zjednoczyć naród, lecz także stworzył warunki dla rozwoju kultury i nauki. Był jednym z tych przywódców, dla którego „droga pieśni” była ważniejszą od „drogi wojny”. Jego poetyckie kompozycje są przykładem klasycznej poezji pisanej w języku náhuatl, poszukującej odpowiedzi na najbardziej istotne dla człowieka pytania: o sens istnienia, sens śmierci i znaczenie absolutu w życiu człowieka.