Problem interpretacji tekstów budzi od dawna istotne kontrowersje. Zebrane niniejszym tomie teksty próbują je zrozumieć oraz objaśnić. Ich autor nie jest jednak chłodnym obserwatorem wchodzących w grę stanowisk, ale zdecydowanym obrońcą jednego z nich. Mowa o stanowisku, które w literaturze przedmiotu zwykło się łączyć z neopragmatyzmem, przede wszystkim w wydaniu Richarda Rorty’ego oraz Stanleya Fisha. Stara się on uzasadnić neopragmatystyczną tezę mówiącą, iż interpretację należy rozpatrywać jako proces możliwy do uchwycenia poprzez analizę kulturowych determinant podejścia interpretatora. W ten sposób przesuwa on akcent z autora bądź tekstu na tego, kto dokonuje interpretacji, postrzegając go jednak nie w perspektywie indywidualistycznej (psychologistycznej) jako samotnego czytelnika, ale raczej w perspektywie komunitarystycznej jako przedstawiciela określonej „wspólnoty interpretacyjnej” połączonej szeregiem przekonań (uświadamianych lub nie), decydujących w ostateczności o konkretnym kształcie interpretacji.