Autor analizuje obecność XIX-wiecznego mitu "prostego, dobrego i bohaterskiego Fina" w wojennej powieści V. Linna Żołnierz nieznany (1954) i trylogii P. Rintala Moja babcia i Mannerheim (1960), wskazując na krytyczny obrachunek pisarzy z tym wyidealizowanym mitem, funkcjonującym w świadomości społeczeństwa fińskiego. Prezentuje etapy powstawania pozytywnego oraz apologetycznego wizerunku, przekształcającego się stopniowo w mit bohaterskiego i gotowego do poświęceń Fina, który przywoływany był w kryzysowych sytuacjach Finlandii, szczególnie w czasie fińskiej wojny zimowej (1939-40) i kontynuacyjnej (1941-44) ze Związkiem Sowieckim.