Koncepcja omawiania każdego leku zakłada wyróżnienie pięciu oddzielnych części.
W podrozdziale „Opis leku” są podawane nazwa i klasyfikacja danego leku, mechanizm działania oraz specyfika zastosowania w określonych jednostkach chorobowych. Szczególnie istotne są propozycje strategii postępowania (np. potencjalizacja innym środkiem) w przypadku, gdy działanie leku jest nieoptymalne. Wymienione są również testy, które warto wykonać przed rozpoczęciem terapii danym lekiem.
W części „Działania niepożądane” przedstawiono mechanizm wywoływania objawów ubocznych, objawy istotne i groźne oraz sposoby przeciwdziałania im. Graficznie przedstawiono ryzyko wywoływania takich objawów, jak przyrost masy ciała i nadmierna sedacja.
W podrozdziale „Dawkowanie” opisano sposób terapii i dawkowania, przedstawiono dane farmakokinetyczne oraz informacje dotyczące interakcji z innymi lekami.
Część „Specyficzne populacje chorych” dotyczy podawania leku osobom z zaburzeniami czynności nerek, wątroby i układu krążenia, chorym młodocianym i w wieku starszym oraz kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Wreszcie końcowy podrozdział — nazwany „Sztuka psychofarmakoterapii” — stanowi swego rodzaju wizytówkę psychofarmakologiczną danego leku opracowaną przez Autora: wymienione są w nim wady, zalety i główne objawy docelowe (target symptoms), na które lek działa. Informacje wyróżnione w tej części jako „pearls” (perełki kliniczne) oznaczają to, co najlepszego oferuje dany lek i mają prawdopodobnie na trwałe zapaść w pamięć Czytelnika.

Leki są ułożone w porządku alfabetycznym, co ułatwia ich szybką identyfikację, a zastosowany schemat omawiania i piktogramy pozwalają na uzyskanie informacji w takim zakresie, jaki jest w danym momencie potrzebny. Charakter tych informacji spełnia kryteria celności, zwięzłości i aktualności. Autor niezwykle twórczo korzysta z danych najnowszego piśmiennictwa i potrafi odpowiednio zweryfikować wartość uzyskanych informacji dla praktyki klinicznej.