Po ukazaniu się tomu Hemara Dwie Ziemie Święte (1942) pisał Kazimierz Wierzyński: „Utalentowany komediopisarz, krotochwil-ny satyryk i pełen sentymentu piosenkarz zmienił ton i stanął na wezwanie tragicznego czasu. [...] Z pięknej książki jego bije patriotyzm, żarliwa polskość, szczera i rzetelna - od instynktów do ideowych sformułowań. [...] jest to pamiętnik uchodźcy i śpiewnik żołnierza, pamflet współczesny i elegia o zmarłym wodzu, i jest w niej także coś z modlitewnika. Wszystko w książce tej żyje, jest ciepłe - chciałoby się rzec - ogrzane porywczym, lwowskim sercem. Hemar, dziecko miasta, które leży pod Wysokim Zamkiem i jeszcze wyżej, w niezdobytych górach polskiej miłości, okazał się także semper fidelis".