Tom 7 Systemu Prawa Administracyjnego zawiera całościowe omówienie zagadnień dotyczących prawa administracyjnego materialnego.

W początkowych rozdziałach publikacji wiele uwagi poświęcono pojęciu prawa administracyjnego materialnego, ukazując zarówno zakres jego regulacji, jak i czynniki prawne i pozaprawne, które ten zakres określają. Ukazano determinanty w postaci wartości, potrzeb i zagrożeń, które wyznaczają również pojęcie instytucji prawa administracyjnego.

Szczegółowo opisano zarówno cele, funkcje jak i cechy charakterystyczne tego prawa na tle orzecznictwa oraz w poglądach doktryny.

W kolejnych rozdziałach zakres regulacji prawa administracyjnego materialnego ukazano w sposób bardziej szczegółowy, wskazując konkretne dziedziny regulowane przez normy administracyjnoprawne. W pierwszej kolejności autorzy przedstawili systemy planowania jako formę działania administracji, od strony teoretycznej rozpatrując przede wszystkim zakres terminologiczny i klasyfikację strategii, planów i programów. Od strony praktycznej zaś opisane zostały procedury ich tworzenia, wdrażania oraz egzekwowania ze szczególnym uwzględnieniem obowiązków organów administracji publicznej przedstawianych na tle poszczególnych ustaw, wyznaczających takie obowiązki.

Wśród instytucji prawa administracyjnego materialnego wyodrębniono nakazy i zakazy, charakteryzując ich kategorie na tle działań podejmowanych przez organy administracji.

Obszerną część tomu poświęcono uprawnieniom administracyjnym, przede wszystkim ich pojęciu i rodzajom, które zostały w szeroki sposób ukazane na przykładzie konkretnych instytucji prawnych, m.in. uprawnień osobowych, zawodowych czy też prawa do uzyskania pomocy ze środków publicznych. Odrębnie scharakteryzowano istotę oraz funkcję zezwoleń i koncesji.

Wśród instytucji prawa administracyjnego materialnego wyróżniono urządzenia i rzeczy publiczne, z uwzględnieniem powszechnego i szczególnego z nich korzystania.

W publikacji poruszono także tematykę wpisów do rejestrów i ewidencji, głównie ich charakteru prawnego oraz problematykę specjalnych statusów prawnych – ich regulacji w przepisach prawa oraz konstrukcji prawnej.

W ramach kategorii prawa administracyjnego materialnego wyróżniono także ciężary i świadczenia publiczne, wskazując na ich konstrukcyjne pojęcie, zakres, charakter oraz rodzaje ciężarów publicznych.

Kolejny rozdział poświęcono ograniczeniom praw rzeczowych, na wstępie poruszając kwestie istoty prawa własności i konstytucyjnych podstawach ograniczeń tego prawa. Wśród instrumentów ograniczających korzystanie z praw rzeczowych scharakteryzowano plany zagospodarowania przestrzennego, instytucję wywłaszczenia oraz reprywatyzację i problematykę zwrotu przejętego mienia.

Szczegółowym komentarzem opatrzono także instytucję sankcji administracyjnych, przedstawionych na tle rozważań doktryny i teorii prawa. Wyróżniono funkcje, cele ich ustanawiania oraz rodzaje.

Ostatni rozdział tomu poświęcono obszarom specjalnym, stanowiącym środek gospodarowania przestrzenią, ich pojęciu oraz motywom tworzenia takich obszarów ze szczególnym uwzględnieniem obszarów o charakterze ekologicznym.