Prowincje literatury Polska proza kobiet po 1956 roku

Tematem monografii Prowincje literatury jest powojenna polska proza kobiet,
przede wszystkim proza drugiej połowy XX wieku. W polu moich interpretacji
znalazły się wybrane utwory opublikowane przed umownym literackim
przełomem w 1989 roku. Koniecznym dopełnieniem i kontekstem rozważań
zawartych w niniejszej pracy pozostają jednak rozpoznania dotyczące pisarstwa
kobiet lat dziewięćdziesiątych i późniejszych. Na jedną z przyjętych
przeze mnie badawczych hipotez składa się bowiem przekonanie, że należy
postawić pytania o to, w jaki sposób namysł nad „przedprzełomową” prozą
pisaną przez kobiety kontekstualizuje najnowsze projekty pisarek.
Wśród utworów, które wybrałam do omówień i interpretacji, znalazły
się teksty autorstwa Zyty Oryszyn, Ewy Marii Slaskiej, Renaty Zwoźniakowej,
Krystyny Kofty, Britty Wuttke, Małgorzaty Szejnert i Krystyny Sakowicz. Interesują
mnie książki napisane w kraju i funkcjonujące w obiegu krajowym
w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Odstępstwo
stanowi jedna z powieści Ewy Marii Slaskiej – krajowa sceneria fabuły Dochodzenia,
wydanego przez Instytut Polski w Paryżu, nakłania do tego, by
odwołać się do tej pozycji jak do wyjątku, w którym ciekawie zaaplikowano
regułę.