Maciej Jabłoński to niespokojny duch polskiej muzykologii. Z pasją tropi i atakuje złudzenia poznawcze związane ze scjentystyczno-pozytywistycznym paradygmatem tej dyscypliny. Walczy o muzykologię „wrażliwą”, „namiętną”, sprzymierzoną ze współczesną myślą humanistyczną, wyrastającą z osobistego przeżycia słuchacza, z jego intymnego związku z muzyką. Pragnie, aby w każdym muzykologu zamieszkał „idealny słuchacz”, o jakim marzył Witold Lutosławski. Nade wszystko zaś sam kocha muzykę. Uważa ją za zasadnicze doświadczenie egzystencjalne, nieodłączną towarzyszkę naszej życiowej podróży…