Książka poświęcona jest metodom i treściom przekazu kulturowego w wiejskich oraz małomiasteczkowych parafiach katolickich czasów stanisławowskich w Rzeczypospolitej. Punktem wyjścia rozważań Autora jest pytanie, czego wierni mogli dowiedzieć się w trakcie coniedzielnych i świątecznych wizyt w swoich kościołach. W tym celu poddaje on wnikliwej analizie treści przeciętnego przekazu parafialnego, dążąc do przedstawienia szerokiego spektrum poglądów reprezentowanych przez plebanów i wikariuszy. W obrębie szczególnego zainteresowania Autora znalazły się trzy diecezje metropolii gnieźnieńskiej reprezentujące każdą prowincję Rzeczpospolitej: krakowska (Małopolska), płocka (Wielkopolska) oraz wileńska (Litwa), a ponadto - diecezja chełmska obu obrządków reprezentująca rzymskokatolicką archidiecezję lwowską i greckokatolicką archieparchię kijowską. Książka Stanisława Witeckiego znacząco przyczynia się do rozpoznania społecznego zasięgu różnorodnych idei w czasach króla Stanisława Poniatowskiego.