W czasach panicznego lęku przed ciszą, nieustannego hałasu, nadmiaru, homogenizacji, eklektyzmu, ekspansji audio wizualności, kakofonii informacyjnej nie tylko sama przestrzeń zgiełku warta jest kontemplacyjnej uwagi i wszechstronnego oglądu. Istotne wydaje się także wskazanie zjawisk kulturowych, które zgiełk generują i multiplikują, czy wręcz refleksja nad przemianą kulturową, dla której zgiełk jest jakością konstruktywną.
Ze wstępu.