Magdalena Barbaruk opisuje różnorodne i wielotorowe wędrówki trasą Don Kichota, rozumianą jako mnemotopos - ewokujący pamięć i będący pamięcią osadzoną w przestrzeni. Jednocześnie "Sensy błądzenia" prezentują w pogłębiony i wszechstronny sposób jedną z najbardziej intrygujących praktyk współczesnych - podróże literackie, dzięki którym czytelnicy wychodzą z Biblioteki, by za sprawą literatury doświadczyć świata, uprawiać "namiętną pogoń za Rzeczywistością"

Książka pokazuje kulturowe i historyczne mechanizmy tworzenia i funkcjonowania takich zjawisk, jak krajobraz kulturowy, turystyka kulturowa i literacka, dziedzictwo kulturowe, relacje między literaturą a geografią. Badaniom prowadzonym przez Magdalenę Barbaruk patronuje pytanie o "życie na miarę literatury" oraz założenie że mapa literacka ma służyć błądzeniu, specyficznemu trybowi poznawania świata, nastawionemu na indywidualną przygodę egzystencjonalną i na przygodność.