Od samego początku, zważywszy na powojenne „wędrówki ludów”, teatr lubelski podlegał „dynamicznym zmianom”, szczegółowo opisanym w książce. „Dynamiczne zmiany”, a zwłaszcza dyskus­je tyczyły przede wszystkim prezentowanego repertuaru. Nowa władza oraz część krytyki żądały – z latami coraz bardziej stanowczo – aby teatr pełnił funkcję dydaktyczną, przyciągając nową i oczekiwaną publiczność – robotniczą. (…) Niezbywalną wartością studium dr. Cymermana jest ukazanie tych dogmatycznych nacisków z perspektywy prowincjonalnego, lubelskiego podwórka. To „podwórko” tylko na pozór było prowincjonalne. Przez dłuższy czas angażował się w tutejsze życie kulturalne Jan Parandowski, a nade wszystko prof. Juliusz Kleiner, pisujący systematycznie recenzje teatralne. (…) W Lublinie debiutował jako recenzent np. Andrzej Szczypiorski czy Jerzy Lutowski. Zaangażowanym krytykiem był też m.in. Zygmunt Kałużyński.

prof. dr hab. Anna Kuligowska-Korzeniewska