Śmiech i strach w literaturze i sztuce przełomu XIX i XX wieku

Tom pt. Śmiech i strach w literaturze i sztuce przełomu XIX i XX wieku jest ósmym w cyklu Z Problematyki Literatury i Sztuki Młodej Polski. Do tej pory ukazały się następujące publikacje: Krótkie formy dramatyczne (2007), Religie i wierzenia w literaturze polskiego modernizmu (2009), Młodopolska synteza sztuk (2010), „Trwam, jestem, czuję cudnej zgody sprzeczność” – o twórczości Maryli Czerkawskiej (2014), Świat idei i lektur – twórczość Karola Irzykowskiego (2016), Okruchy melancholii. Przybyszewski i inni – o literaturze i sztuce Młodej Polski (2017), Cień Hamleta – tropy szekspirowskie w literaturze przełomu XIX i XX wieku (2018). Śmiech i strach współtworzą sferę odczuć wynikających z doświadczenia kryzysu światopoglądowego, inicjującego narodziny XX wieku. Refleksja nad komizmem, lękiem i strachem towarzyszy sztuce i literaturze tego okresu. Ważna wydaje się postawa człowieka, który mierzy się z traumatycznym doświadczeniem świata ogarniętego kryzysem. Uwagi o śmiechu zyskują filozoficzne podstawy w rozprawach m.in. Henryka Bergsona i Zygmunta Freuda, badania nad lękiem oraz neurozami sprzyjają rozwojowi dyskursu antropologicznego. Analiza fenomenów śmiechu i strachu pozwala przyjrzeć się najważniejszym koncepcjom filozoficznym, wyznaczającym przełomy w rozwoju literatury i sztuki XX wieku.