Stan wyjątkowy Agambena powstawał w czasie tak zwanej wojny z terroryzmem, która była odpowiedzią Stanów Zjednoczonych na ataki z 11 września 2001 roku. Ten fakt historyczny ma ogromne znaczenie, ponieważ projekt Agambena został pomyślany nie tylko jako studium filozoficzne, ale także jako odpowiedź na współczesne konflikty prawno-polityczne. Według Agambena w zachodnim systemie politycznym działają mechanizmy, które likwidują różnicę między nomos i anomos - prawem i czystą przemocą. Celem włoskiego filozofa jest zerwanie węzła łączącego prawo i przemoc. W niniejszej rozprawie rysuje konceptualną, etyczną i polityczną drogę wyjścia poza stan wyjątkowy. Opublikowany po raz pierwszy w 2003 roku Stan wyjątkowy należy do serii esejów genealogicznych wyrastających z rozprawy Agambena zatytułowanej Homo Sacer, z którą mają utworzyć tetralogię (do tej pory ukazały się trzy części, przy czym druga złożona jest z dwóch osobnych projektów: Stan wyjątkowy oraz Królestwo i chwała). Giorgio Agamben (ur. 1942) - filozof włoski, jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli. Wykłada w L'Instituto Universitario di Architettura w Wenecji. Jest autorem dwudziestu książek, z których najsłynniejsza to Homo Sacer. Suwerenna władza i nagie życie (wydanie polskie 2008). W 2006 roku otrzymał prestiżową nagrodę Prix Européen de l’Essai Charles Veillon. Początkowo jego zainteresowania obejmowały kulturę średniowiecza, poetykę, językoznawstwo, literaturę i filologię. Bardzo szybko jednak zaczął zajmować się filozofią polityczną. Największy wpływ na jego studia polityczne mieli: Walter Benjamin (którego dzieła zebrane wydał w języku włoskim), Hannah Arendt, Michel Foucault oraz Carl Schmitt. Po polsku ukazały się następujące dzieła Agambena: Profanacje (2006), Co zostaje z Auschwitz, Wspólnota, która nadchodzi (obydwie w 2008).