Spojrzenie prasy katolickiej na zagadnienia społeczne jest wyraźnie personalistyczne. Przejawia się to w jej podejściu, zarówno do kwestii związanych bezpośrednio z koncepcją człowieka, jak i ją przekraczających. Skutkuje to próbami stworzenia personalistycznych koncepcji wychowania dzieci, sprzeciwem wobec manipulacji człowiekiem przez dysponentów środków masowego przekazu, uznaniem pierwszeństwa pracy przed kapitałem, jak i poparciem dla demokracji jako ustroju najpełniej realizującego i gwarantującego prawa człowieka.