W obszernej panoramie dziejów narodów słowiańskich sztuka wyłania się jako bardzo istotny element, kształtujący ich byt historyczny. Autor, zgłębiając złożone relacje między narodami słowiańskimi a ich sztuką, ukazuje, jak te dwie siły współdziałają, wzmacniając się nawzajem w procesie ciągłego kształtowania tożsamości narodowej. Sztuka - w tym kontekście zdefiniowana jako sztuki plastyczne i architektura, pełniła istotną rolę jako katalizator procesu formowania się tożsamości kulturowej. Koncepcja sztuki jako "ośrodka krystalizacji" narodowej świadomości podkreśla jej moc oddziaływania na masową percepcję, tworząc materialne oparcie dla dziedzictwa narodowego. Narody słowiańskie, zanurzone w historii, wchodziły w interakcję ze sztuką, tworząc jednocześnie tradycję i dziedzictwo wizualne. Proces ten nigdy nie został definitywnie zakończony. Kultura, a zwłaszcza sztuka, stają się więc kluczowymi czynnikami, które tkwią głęboko w historii narodów słowiańskich, determinując ich nieustanny rozwój i ewolucję.