Polski plakat – jedno z najlepiej rozpoznawanych pojęć sztuki XX wieku, fenomen skutecznego połączenia przeciwieństw: wieloznaczności i czytelności, metafory i prostoty, artystycznej ścieżki i skutecznej reklamy. Rezultat trwających przez stulecia przemian w komunikacji obrazem, przemian mówiących wiele o specyfice polskiej kultury, której istotą było i jest godzenie sprzeczności.
Album przedstawia dzieje tej dziedziny twórczości. Autorki poszukują jej korzeni m.in. w rozpowszechnieniu w XVI wieku form grafiki i druku, ukazują interesujące przykłady „protoplakatów” należących do arcydzieł grafiki polskiej XVII–XVIII wieku, zwracają uwagę na narodziny nowych technik reprodukcyjnych wykorzystywanych przez artystów w XIX wieku oraz na zmianę sytuacji w sztukach plastycznych od czasu rozpowszechnienia fotografii. Powstaje w ten sposób historyczny kontekst, z którego wyrasta kształtowana przez malarzy, architektów, designerów i grafików sztuka plakatu, stająca się pod koniec XIX i w pierwszej połowie XX wieku polską specjalnością. Na tym tle polska szkoła plakatu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, powołanie pierwszego na świecie Muzeum Plakatu, powstanie silnego ośrodka kształcącego artystów i międzynarodowa renoma tej dziedziny – widziane są jako naturalna konsekwencja wcześniejszych procesów artystycznych. Książkę zamyka refleksja na temat współczesnej roli plakatu, jego wszechobecności (plakat internetowy), kodyfikacji języka komunikacji wizualnej i nowych trendów obecnych wśród najmłodszego pokolenia twórców – plakatu autorskiego, unikatowego, poetyckiego, często rezygnującego z czytelnego komunikatu.