Przygotowana przez B. Czechowicza publikacja „Visus Silesiae” należy do niezbyt licznych w piśmiennictwie europejskim, a bardzo rzadkich na gruncie polskim prac, w których zabytki kartografii analizowane są przez historyka sztuki. Tymczasem dawne mapy często były nie tylko kartograficznym odwzorowaniem obszaru, jaki obejmowały, lecz – ze względu na zasób środków wizualnych w nich zawartych – stanowiły także swego rodzaju obrazy, zazwyczaj najbliższe pod względem formalnym przedstawieniom pejzażowym. Jako zjawiska plastyczne mogą więc być analizowane metodami wypracowanymi w badaniach nad sztuką i kulturą artystyczną, z uwzględnieniem specyfiki okresu, w którym powstawały.
dr hab. Katarzyna Zalewska-Lorkiewicz
prof. Uniwersytetu Warszawskiego