Z literatury dotyczącej wsi i rolnictwa oraz oglądu rzeczywistości wynika, że rolnicy oraz członkowie rodzin rolniczych zajmują się nie tylko działalnością rolniczą. Nie można zatem postawić znaku równości między rolnikiem a działalnością rolniczą. To lakoniczne stwierdzenie warto uzupełnić, pokazując głębszy problem, nie tylko teoretyczny, lecz także praktyczny, zwłaszcza dla polityki kształtowania rozwoju wsi i rolnictwa. Wyodrębnia się bowiem coraz liczniejsza grupa rolników, którzy oprócz zawodu rolnika wykonują inny, pozarolniczy za-wód. To zjawisko określamy terminem „wielozawodowości”: obecnie co trzeci rolnik zarówno w Polsce, jak i w Unii Europejskiej jest wielozawodowy. Dla autorki tej monografii inspiracją do badań nad zjawiskiem wielozawodowości była jego specyfika, wyrażająca się w tym, że podczas gdy ogólną tendencją w rozwoju gospodarczym jest specjalizacja zawodowa (wyodrębnianie się wąsko wyspecjalizowanych pracowników), w rolnictwie obserwujemy tendencję odwrotną - skłonność do wielokierunkowości zawodowej, wykonywania dwóch lub więcej zawodów. Wielozawodowość przedstawia się jako zjawisko specyficzne, właściwe rolnictwu, charakterystyczne i swoiste dla niego.
Dlaczego tak się dzieje, co na to wpływa i czy jest to zjawisko trwałe? Te pytania stały się bodźcem do sformułowania celów badawczych.