Własność zabytku a dyskrecjonalna władza konserwatorska

Autorka podejmuje problematykę o charakterze teoretycznoprawnym instytucji prawa publicznego, w tym m.in. w zakresie szeroko rozumianego prawa administracyjnego w zderzeniu z aspektami o charakterze cywilno-prawnym. Doniosłe z perspektywy doktrynalnej jest to, że rozważania nie koncentrują się wyłącznie na szczegółowej charakterystyce rozwiązań prawnopozytywnych, ale zostały problemowo osadzone w obrębie prawa konstytucyjnego, części ogólnej prawa administracyjnego, formalnego prawa administracyjnego, a także - w odpowiednim zakresie - w ramach materialnego prawa administracyjnego, prawa unijnego i międzynarodowego oraz cywilnego i karnego. (...) Już w tytule Autorka artykułuje uwarunkowania władztwa dyskrecjonalnego organów administracji publicznej wykonujących zadania i kompetencje w zakresie konserwatorstwa na podmiotowo umiejscowione prawo własności zabytku. We współczesnej polskiej doktrynie prawa ochrony dziedzictwa kulturowego problem ten z uwagi na kontekst władztwa dyskrecjonalnego nie został ujęty tak szeroko, jak ma to miejsce w niniejszej pracy.