Spis treści
Wprowadzenie
1. Rozważania wstępne
2. Konflikt jako wykładnia polityki na Bliskim Wschodzie
3. Stan badań i założenia metodologiczne

Rozdział I
Rola Libanu w początkowej fazie konflikt izraelsko-palestyńskiego w latach 1948–1970
1.1. Specyfika Libanu jako kraju goszczącego uchodźców palestyńskich
1.2. Organizacja Wyzwolenia Palestyny i wzrost jej roli na arenie polityki bliskowschodniej do roku 1970
1.3. Kluczowy rok 1970 – OWP w Libanie

Rozdział II
Bliski Wschód w latach 1967–1976. Rola OWP w destabilizacji regionu
2.1. OWP jako uczestnik w wojnie zastępczej
2.2. Wojna domowa w Libanie. OWP jako czynnik destabilizujący

Rozdział III
Redefiniowanie strategii bezpieczeństwa Państwa Izrael w związku ze zmianą kierunku politycznego w Libanie i Izraelu – prawica u władzy
3.1. Menachem Begin i jego model bezpieczeństwa narodowego
3.2. Umiędzynarodowienie kwestii bezpieczeństwa Izraela na kierunku północnym. Operacja „Litani”
3.3. Umiędzynarodowienie kwestii bezpieczeństwa Izraela na kierunku wschodnim i południowym. Zmiana roli głównego wroga Państwa Izrael

Rozdział IV
Kluczowy kierunek północny w polityce Państwa Izrael

4.1. Liban jako miejsce konfrontacji na linii Izrael–Syria. Rola libańskiej „strefy bezpieczeństwa” w walce z OWP
4.2. Destabilizacja Libanu i kwestia wspólnego wroga libańskiej i izraelskiej prawicy jako czynnik determinujący kolejny konflikt

Rozdział V
Izraelska obecność wojskowa w Libanie w latach 1982–1985
5.1. Operacja „Pokój dla Galilei”
5.2. Fiasko polityki izraelskiej wobec libańskiej prawicy – „libańskie bagno”
5.3. Załamanie strategii bezpieczeństwa Państwa Izrael na kierunku północnym – złudny pokój