Najnowszy tom „Colloquia Anthropologica et Communicativa” nosi tytuł Wygnańcy, buntownicy, uciekinierzy. Wygnanie może być rodzajem kary, skazaniem na symboliczną śmierć społeczną, ale historia zna wiele przypadków dobrowolnej rezygnacji z uczestnictwa w określonym porządku, jawnego wystąpienia przeciwko niemu, będącego wyrazem kontestacji, próbą wprowadzenia zmiany lub zanegowania jego sensu. Takie działania rodzą odmienne perspektywy, wskazują na różnorodność punktów widzenia, otwierają w końcu zupełnie nowe możliwości. Wygnańcy, buntownicy i uciekinierzy wzbudzają emocje rozciągające się między strachem a podziwem. Wszystko, co nie pasuje do potocznego doświadczenia człowieka jako członka pewnej społeczności, może bowiem wywoływać niepokój swoją nieprzystawalnością, a także — zmuszać do kwestionowania pewności i oczywistości kanonów, a zatem mieć pozytywne konsekwencje. Postaci wygnańców, buntowników i uciekinierów prowokują do refleksji dotyczącej dyskusyjności i względności taksonomicznych reguł służących zdefiniowaniu kondycji człowieka i jego świata.