Platon zdefiniował człowieka jako istotę dwunożną i nieopierzoną. Diogenes oskubał koguta, mówiąc: "oto człowiek Platona". Piotr Janicki zdeklasował ich wszystkich, dając w swojej nowej książce poetyckiej - "Wyrazy uznania" - opis kosmity. Poeta z Supraśla przeinacza i przemienia coś zupełnie innego niż tylko materia (ziemska i pozaziemska). Na przykład zmienia nasze podejście do zapomnianych „kresowych” idiomów, staropolszczyzny i pism papieskich. A przede wszystkim: do miksu tonacji serio i buffo.
Janicki jest poważny, smutny, rubaszny, uczuciowy, grubiański, rozwija pawie ogony, szarogęsi się, spuszcza po sobie uszy, by w swoim slapstickowym teatrzyku na równych prawach dopuszczać do głosu mądrą naiwność, co i przegięte, odległe skojarzenia” – pisze o książce Tomasz Szewczyk.

Mamy tu osobliwą mieszaninę, ale nie o samą dziwność tu idzie. Janicki przypomniał nam o paru ważnych kwestiach. Po pierwsze, „Poezja jest też zabawą”; po drugie „slalomem między bramkami”. W tym sensie "Wyrazy uznania" to strzał z woleja w samo okienko. Po trzecie wreszcie, „Zdziwienie jest / jak odrąbana od prognozy pogody chmura”. Nie dziwmy się więc, że prognoza na lekturę tej książki jest wielce obiecująca.

Piotr Janicki – poeta, ur. 1974 r. w Białymstoku, obecnie mieszka w Supraślu. W 2006 r. wydał tom wierszy „Nadal aksamit”; współautor portalu „Cyc gada”; drukował wiersze w branżowych pismach.

Projekt sfinansowany przez akcję na portalu polakpotrafi.pl