Janek Wróblewski nie był romantykiem jak Krzysztof Kamil Baczyński, nie był zawodowym żołnierzem jak Wacław Czyszek czy Eugeniusz Lubieński. Nie wywodził się z PET-u czy z "Szarych Szeregów". Ale miał doświadczenie życiowe i twardo stąpał po ziemi. ... Zdobywał sprawności w klubie Polonia Warszawa, kończył kursy w Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, poznał wojsko w czasie obrony Wilna w 1939 roku. Przeżył lata okupacji w Warszawie, konspirując w grupie porucznika Podwysockiego, a potem w Kedywie w oddziale "Agat" - "Pegaz" - "Parasol". Jak wielu musiał codziennie wybierać między strachem a odwagą, między przyjaźnią a rozkazem, między wiarą a samotnością. Unikał śmierci z rąk sowieckich i niemieckich żołnierzy, ale nie umknął okrutnej, przypadkowej śmierci z rąk swoich. . Autor stara się obiektywnie opisać krótkie życie Janka w tej specyficznej biografii. Nie wyszukiwał samych dobrych stron w charakterze Janka w relacjach koleżanek i kolegów. W relacjach i rozmowach autor nigdzie nie znalazł jakichkolwiek wątpliwości co do postawy Janka Wróblewskiego.
ZBIGNIEW ANTONOWICZ - (...) Poszukiwanie  i odtwarzanie lisów bohatera zajęło autorowi wiele lat. Pomysł na książkę zrodził się już na emeryturze, po czterdziestu lata zawodowego życia związanego z gospodarką morską. Przygoda z morzem zaczęła się w porcie szczecińskim w 1970 roku.Pracując w porcie i we flocie handlowej wykonywał różne zawody: gospodarza statku, dyspozytora, dyrektora, wykładowcy w Wyższej Szkole Morskiej. Dzięki pływaniu zwiedził wiele ciekawych miejsc na świecie