Monografia jest pierwszym opracowaniem na polskim rynku wydawniczym poświęconym w całości problematyce zakresu podmiotowego umowy o arbitraż. Porusza przy tym zagadnienie tzw. nie-sygnatariuszy (z ang. non-signatories), tj. podmiotów, które pierwotnie nie zawarły zapisu na sąd polubowny, ale wobec których, jak się przyjmuje, należałoby rozszerzyć jego skuteczność.

Opracowanie zawiera szerokie rozważania prawnoporównawcze, pozwalające zrozumieć istotę poruszanych instytucji, także na gruncie prawa polskiego. Autor nie tylko omówił i dokonał krytycznej weryfikacji dotychczasowych teorii funkcjonujących w Polsce, ale także zaproponował rozwiązania pozwalające prawidłowo ująć podmiotową skuteczność zapisu na sąd polubowny. Udzielił też odpowiedzi na pytanie, czy istniejące w praktyce międzynarodowego arbitrażu handlowego lub w innych porządkach prawnych koncepcje rozszerzenia zakresu podmiotowego zapisu mogą znaleźć zastosowanie w krajowym porządku prawnym.

Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla sędziów, adwokatów oraz radców prawnych mających wątpliwości co do skuteczności zawarcia przez strony umowy o arbitraż i właściwości sądu polubownego do rozpoznania sporu. Zainteresuje również pracowników naukowych zajmujących się tą tematyką.