`Rzymianie nazywali go `diabolus`, Grecy `diabolos`, czyli oszczerca. W mitologii starożytnej złego ducha nazywano demon, od greckiego `daimon`. Piekło istniało bowiem od dawien dawna, w starożytnym Egipcie, Asyrii, w wierzeniach Żydów, Etrusków, na Dalekim Wschodzie, wszędzie tam, gdzie uznawano zasadę kary, mało precyzyjną zresztą, która miała spotkać grzeszników. W różnych religiach bóg tworzył czyste i dobre anioły, ale potem poddawał je próbie. Niektóre wychodziły z niej zwycięsko, inne się buntowały i zostawały skazane na piekło. Te drufie nazywano upadłymi aniołami, diabłami lub demonami. Służą one najwyższemu Diabłu, którego często nazywa się Szatanem ( co oznacza wroga lub złego), Lucyferem, Ararethem, Belzebubem itp.`